Για δες λοιπον τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα! Εντάξει, η Τζούλια κινηματογράφισε τις προσωπικές της στιγμές με τρικάμερο πλάνο και σαμπάνιες κλπ. Ο τύπος στην καρεκλίτσα δεν ήταν σκηνοθέτης ρε παιδιά, ο Ασκητής ήταν και απλά έδινε συμβουλές στο ζευγάρι. Το DVD απλά διέρευσε ήταν μόνο για προσωπική χρήση της εταιρείας παραγωγής (να βλέπουν και να μαθαίνουν δηλαδή). Τώρα τα λεφτα που πήρε η κοπέλα, ήταν απλά ένα χαρτζιλικάκι, έτσι φιλικά. Αλλα μισό λεπτό με ειδοποιούν από το κοντρόλ... Έγινε μια παρεξήγηση, η Τζούλια τελικά όντως πουτάνα είναι κι εγώ απλά σας λέω μαλακίες τόση ώρα.
Ουφ... Καιρό ήθελα να τα γράψω να βγουν από μέσα μου, αλλά βλέπεις, δύσκολος καιρός για κείμενα. Κόστίζει το ρεύμα για να γράφεις, κι όχι τίποτα άλλο, μπορεί η Τζούλια να άρεσε και στη Μέργκελ και τους λοιπούς Γερμανούληδες και να μου έκαναν και κανα κωλοδάκτυλο άμα τα πόσταρα νωρίτερα... Άσε καλύτερα.
Τώρα ειδικά, πέσανε κι όλα μαζί. Βλέπεις, το να κάψεις μια γερμανική σημαία, ή να βάλεις τη φάτσα της Πρώτης κυρίας της Γερμανίας (μη χέσω) σε καμια περίεργη εικόνα με Photoshop δεν κοστίζει τίποτα, αλλά να πάρεις αεροπλάνο να πας μέχρι εκεί, μονο και μόνο για να κατουρήσεις το Reichstag, ε, όσο να το κάνεις είναι ακριβό με την κατάργηση του Μισθού του δεκατου τέταρτου (κάτι σαν τον Λουδοβικο. Όλοι τον ακούμε αλλά δεν τον έχουν δει παρα ελάχιστοι). Όχι ότι θα πήγαινα δηλαδή αλλά λέω να τους στείλω ένα κατουρημένο χαρτί με φαξ.
Και δεν έχω και που να πάω, μιας και (α! δε σας είπα) μου έκαψαν το σπίτι. Ναι, βέβαια, εκεί να δεις, ωραίες φλόγες ού! Να κάνεις χάζι σου λέω! Μιλάμε στάχτη και μπούρμπερη το μέρος. Α! δεν ξερετε που είναι; Στη Ζαχάρω! ναι ναι! Σ' αυτη που κάηκε το 2007! Φαίνεται τους περίσσεψε λίγη βενζίνη (των εμπρηστών ντε!) και είπανε "Απόψε θα το κάψουμε". Η διαμάχη τώρα για το εν λόγω σπίτι με την πολιτεία είναι τελείως συμπτωματική και δεν πρέπει να υπάρχει καμία υπόνοια για εμπλοκή του αγαπητού δημάρχου κ. Πανταζή στην όλη υπόθεση. Δε σκέφτομαι καναν άλλο ρε πούστη, τη γιαγιά μου σκέφτομαι που φυλάει καραούλι το βράδυ αλλιώς θα σου τη φούσκωνα τη μπάτσα.
Τεσπά, δε βαριέσαι λέω και φεύγω για πενθήμερη. Λεωφορείο, λιμάνι, καράβι, αγοραφοβία, αϋπνία, ναυτία, να σου το λιμάνι στη Σουδα, και δώστου να ξεφορτώσουμε. Και στο περίμενε ξαφνικά λιμενικό. "Μα τι θέλουν αυτοι;" να λέμε... Ναι, για όσους δεν το κατάλαβαν, σε εμάς βρέθηκε το παιδί με τα ναρκωτικά. Αλλά βλέπεις το παιδάκι τους έφταιγε, όχι ένα σωρό έμποροι που εδρεύουν εκεί και κάνουν χρυσές μπίζνες! Δουλειές με φούντες μιλάμε!
Να μην τα πολυλογώ, αθωώθηκε το παιδί να 'ναι καλά οι ανθρωποι, αλλά φυσικά δεν μάθατε απο πουθενά την πάσα αλήθεια. Το παιδί αυτό βρέθηκε με έξι γραμμάρια χασίς ενώ όταν έφυγε από το λιμάνι το λεωφορείο που είχε σταθμεύσει δίπλα στο δικό μας βρέθηκαν από κάτω γύρω στα 4 σακούλια (τα είδα από το παράθυρο του λεωφορείου όπου βρισκόμουν οπότε δεν μπορώ να ξέρω την ποσότητα ή το είδος), για τα οποία απ' όσο ξέρουμε δεν έχει γίνει έρευνα μέχρι τώρα. Ένας εκ των μπάτσων, μεταξύ σοβαρού και αστείου, είχε το θράσος να πει "Εμείς αφήνουμε μόνο να βγαίνει! Όχι να μπαίνει!". Ε λοιπόν, στον κώλο σας να μπει, και σε καλή μεριά.
