Ε καλά τώρα.Οτι το blog μας είναι το καλύτερο σε όλο το google αυτό είναι γεγονός.Σκεφτείτε όμως πόσο μειονεκτικά θα νιώθουν όλοι οι άλλοι χρήστες.Πολλοί από αυτούς μάλιστα θα αφήσουν το google.Επειδή όμως εμείς δεν είμαστε κακά παιδιά και δεν θέλουμε να ζημιώσουμε το google, παίρνω την πρωτοβουλία και γράφω ένα άρθρο για το τίποτα ώστε να υποβαθμίσω την ποιότητα του blog μας κανοντάς το και πάλι συναγωνιστικό προς τα υπόλοιπα blog.
Αρχίζω λοιπον.Ξέρει κανείς τι θέλουν(πως σκέφτονται) οι γυναίκες?Φυσικά εξαιρείτε ο Μελ Γκίμπσον που έπαιζε και στην ομώνυμη ταινία.Το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό.Απαντήσεις του τύπου ''απλά δεν σκέφτονται'', ή ''φαντάσου έναν άντρα και αφαίρεσε λογική και ευθύνες'' φυσικά και δεν γίνονται αποδεκτές.Το γυναικείο μυαλό είναι φανταστικό, ανεπανάληπτο,μοναδικό και ασυναγώνιστο.Κλασσικό παράδειγμα.Όταν ένας άντρας κοιτάζει μια γυναίκα στο δρόμο σκέφτεται:Ποπο τι κάνει ο θεός όταν έχει κέφια!!!Από την άλλη πλευρά της όχθης μια γυναίκα όταν βλέπει έναν άντρα στο δρόμο σκέφτεται(είπαμε τα υπονοούμενα του στυλ δεν σκέφτονται δεν περνάνε):Χμμ ο τύπος δεν μπορεί να συνδιάσει το χρώμα από τις κάλτσες του με αυτό του παντελονιού του,η μπλούζα του έχει μια μικρή ''τσαλάκα'' στο κάτω μέρος, τα παπούτσια δεν ταιριάζουν με τη γραβάτα,το ρολόι είναι λίγο ''φλωρέ'',η χωρίστρα κοιταει στραβά ,και άλλα πάρα πολλά.Από αυτά λοιπόν βγάζουν ένα συμπέρασμα για τον χαρακτηρα του άλλου.Πχ άμα είναι σοβαρός,ντροπαλός,αγροίκος,βρωμύλος,άνετος,κεφάτος κ.τ.λ.Και όμως βαριεστημένοι μου αναγνώστες όλα αυτά τα έχουν σκεφτεί μέσα σε ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, όταν εσείς σκεφτόσασταν ακόμα τι κάνει ο θεός στη γιορτή του Διονύσου(φαντάζομαι εκεί θα είχε τρελά κέφια).Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε ότι ένας άντρας σκέφτετε στις δύο διαστάσεις για να μην πώ καλύτερα στη μία.Σε αντίθεση με τις γυναίκες που σκέφτονται σε κάτι περισσότερες από τέσσερις.Και σχεδον τελευταίο πράγμα που κοιτάνε είναι η εμφάνιση.Το θέμα αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν έχει τελειωμό.Πόσο μάλλον να χωρέσει σε μια ανάρτηση ενώς blog.Και επειδή δεν έχω και πολύ χρόνο αυτή τη στιγμή [πάω να φτιάξω την εξωτερική εμφάνιση(κοινός γυμναστήριο)] θα τελειώσω την αναρτησούλα μου εδώ και θα περιμένω τις δικές σας απόψεις και τα δικά σας σχόλεια επί του θέματος.Σας ευχαριστώ που διαβάσατε αυτό το άσκοπο άρθρο μέχρι το τέλος.Θα τα ξαναπούμε!!(απειλή ήταν αυτό)
ΥΓ.Συγνώμη για τα ορθογραφικά αλλά χάλασε από το χιόνι το λεξικό που πέταξα στον κήπο πριν από 10 χρόνια.
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008
Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008
14 Φεβρουαρίου: Του Αγίου Καταστηματάρχη
14 Φεβρουαρίου... Καμιά ουσιαστική διαφορά από τις 14 οποιουδήποτε άλλου μήνα... Εκτός απο μία: Χαρούμενα ερωτευμένα πιτσουνάκια τρέχουν πέρα δώθε στα μαγαζιά και σκορπίζουν τα ευρώπουλα που με κόπο έχουν αποκτίσει οι ίδιοι ή, στην περίπτωση που δεν είναι ακόμα σε θέση να εργαστούν, οι γονείς τους σε δώρα για τον/την εκλεκτό/ή της καρδιάς τους (λέμε τωρα...). Εγώ βέβαια δεν έχω ποτέ μου γιορτάσει τη συγκεκριμένη μέρα... Όχι γιατί δεν μπορούσα, ούτε γιατί δεν ήθελα. Απλά δεν έτυχε. Ο τρόπος όμως με τον οποίο τη βλέπω δεν οφείλεται σ' αυτό... Άλλωστε κατά βάθος είμαι ρομαντικός τύπος. Οφείλεται στην λογική προσέγγιση που έχω κάνει στο θέμα. Και εξηγούμαι:
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι μόνοι κερδισμένοι από αυτή τη γιορτή είναι οι ιδιοκτήτες μαγαζιών εποχιακών ειδών ή ειδών δώρου, άντε και ο ψιλικατζής της γειτονιάς για τους τζαμπατζήδες ή ο βιβλιοπώλης για τους πολύ ρομαντικούς και με μικρό budget ή ο ιδιοκτήτης ακριβού εστιατορίου για την ίδια κατηγορία με μεγαλύτερο budget. Εμείς θα ασχοληθούμε με το 80% των περιπτώσεων, που αποτελούν οι ιδιοκτήτες μεγαζιών εποχιακών ειδών και ειδών δώρου. Σκεφτείτε, λοιπόν, κάθε πότε κάνουν τζίρο αυτά τα μαγαζιά (τα οποία αποτελούν μεγάλο μέρος της ελληνικής αγοράς); Μα φυσικά στις γιορτές... Και ποιες είναι αυτές γιορτές;
Τα μαγαζιά αυτά λοιπόν κάνουν τζίρο σε γιορτές όπως το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, οι Απόκριες... Πως λοιπόν θα μπορούσαν να έχουν πωλήσεις στο διάστημα μεταξύ Χριστουγέννων και Αποκριών; Μα φυσικά με μια ένθετη εορτή που να προϋποθέτει αγορά δώρων... Αμ, τι; Χαζοί είναι;
Κάπως έτσι λειτουργεί ο Άγιος Βαλεντίνος, άλλη μια θυσία στο βωμό του καπιταλισμού. Και δεν εννοώ φυσικά τη χρηματική θυσία, αλλά αυτή της κατάργησης του συναισθήματος. Δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα, σαν νταλίκα με ταχύτητα 100 χλμ/ώρα σε κατηφόρα με λάδια...
Και αν ακόμα με αμφισβητείτε (πράγμα που σίγουρα συμβαίνει), απλά αναλογιστείτε, αν υπάρχει άλλος άγιος της Καθολικής Εκκλησίας που να τον γιορτάζουμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα (άντε μην αρχίσω με τα του Κλήρου τώρα. Παρεπιπτόντως με γεια τον Αρχιεπίσκοπο... Να μας ζήσει! Πάνω από δέκα χρόνια εννοώ).
Αν ακόμα και τώρα δεν έχετε αλλάξει γνώμη, τότε δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίδα. Κι όσον αφορά αυτούς που θα διαμαρτυρηθούν, γιατί θέλουν να γιορτάσουν αυτήν την ημέρα, δεν είπα το αντίθετο. Απλά δωρίστε κάτι το συμβολικό... Το μεγαλύτερο δώρο είναι η ειλικρίνεια...
Αθεράπευτα ρομαντικός, οραματιστής και ταυτόχρονα πεσιμιστής και ρεαλιστής...
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι μόνοι κερδισμένοι από αυτή τη γιορτή είναι οι ιδιοκτήτες μαγαζιών εποχιακών ειδών ή ειδών δώρου, άντε και ο ψιλικατζής της γειτονιάς για τους τζαμπατζήδες ή ο βιβλιοπώλης για τους πολύ ρομαντικούς και με μικρό budget ή ο ιδιοκτήτης ακριβού εστιατορίου για την ίδια κατηγορία με μεγαλύτερο budget. Εμείς θα ασχοληθούμε με το 80% των περιπτώσεων, που αποτελούν οι ιδιοκτήτες μεγαζιών εποχιακών ειδών και ειδών δώρου. Σκεφτείτε, λοιπόν, κάθε πότε κάνουν τζίρο αυτά τα μαγαζιά (τα οποία αποτελούν μεγάλο μέρος της ελληνικής αγοράς); Μα φυσικά στις γιορτές... Και ποιες είναι αυτές γιορτές;
Τα μαγαζιά αυτά λοιπόν κάνουν τζίρο σε γιορτές όπως το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, οι Απόκριες... Πως λοιπόν θα μπορούσαν να έχουν πωλήσεις στο διάστημα μεταξύ Χριστουγέννων και Αποκριών; Μα φυσικά με μια ένθετη εορτή που να προϋποθέτει αγορά δώρων... Αμ, τι; Χαζοί είναι;
Κάπως έτσι λειτουργεί ο Άγιος Βαλεντίνος, άλλη μια θυσία στο βωμό του καπιταλισμού. Και δεν εννοώ φυσικά τη χρηματική θυσία, αλλά αυτή της κατάργησης του συναισθήματος. Δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα, σαν νταλίκα με ταχύτητα 100 χλμ/ώρα σε κατηφόρα με λάδια...
Και αν ακόμα με αμφισβητείτε (πράγμα που σίγουρα συμβαίνει), απλά αναλογιστείτε, αν υπάρχει άλλος άγιος της Καθολικής Εκκλησίας που να τον γιορτάζουμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα (άντε μην αρχίσω με τα του Κλήρου τώρα. Παρεπιπτόντως με γεια τον Αρχιεπίσκοπο... Να μας ζήσει! Πάνω από δέκα χρόνια εννοώ).
Αν ακόμα και τώρα δεν έχετε αλλάξει γνώμη, τότε δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίδα. Κι όσον αφορά αυτούς που θα διαμαρτυρηθούν, γιατί θέλουν να γιορτάσουν αυτήν την ημέρα, δεν είπα το αντίθετο. Απλά δωρίστε κάτι το συμβολικό... Το μεγαλύτερο δώρο είναι η ειλικρίνεια...
Αθεράπευτα ρομαντικός, οραματιστής και ταυτόχρονα πεσιμιστής και ρεαλιστής...
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008
Γεια και χαρα σας
Φίλε Χρήστο το 'ουφ' σου με βρίσκει συμπάσχουσα και σύμφωνη..
Προσπαθεί αγαπητοί μου φίλοι ο κόσμος.. Προσπαθούμε κάθε ώρα και στιγμή. Να ξεφύγουμε, να αποδράσουμε, να αισθανθούμε βρε αδερφέ ανώτεροι. Εγώ έβαλα κάτω την ανία! Εγώ έφτυσα το γκόμενο, εγώ κάνω παιχνίδι! Το ψώνιο και η ανασφάλεια σε όλο τους το μεγαλείο.
Θα μου πεις οξύμωρο το σχήμα.. αλλά μήπως τελικά τα άκρα δεν απέχουν και τόσο όσο φανταζόμαστε;
Ο φίλος έχει δίκιο. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης ενός προβλήματος, οποιουδήποτε προβλήματος, είναι η μόρφωση, η γνώση, η ενημέρωση, η πληρότητα που συνεπάγονται στην ανθρώπινη νόηση είναι μοναδική και αναντικατάστατη.
Ας ενημερωνόμαστε λοιπόν, ας διαβάζουμε, ας ακούμε, ας αφουγκραζόμαστε..
Δεν ζούμε σε εύκολες συνθήκες. Οι καταστάσεις είναι ύπουλες και τα γεγονότα υπόγεια, παντού παρασκήνια. Απόδειξη αυτών είναι η τρομερή απήχηση που έχει οποιοσδήποτε παρουσιάζεται με στοιχεία ειλικρινή, λογικά, δίκαια.
Από παραδείγματα η επικαιρότητα βρίθει.
Δεν είναι τυχαίο ότι το εμπόριο ελπίδας στις μέρες μας ανθεί.
Χρέος μας να επικοινωνούμε, να μεταδίδουμε στον υπόλοιπο κόσμο τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας. Είναι απίστευτο το πόσα κίνητρα δίνονται. Ας το συνειδητοποιήσουμε, ας μην διστάζουμε.
Πρώτα με συνείδηση, επίγνωση και μετά με σεβασμό ας ανοίξουμε και ας ανοιχτούμε.
Χάρηκα που έγινα μέλος σε αυτή τη διαδικτυακή παρέα και ευχαριστώ τα μέλη της για την φιλοξενία.
Προσπαθεί αγαπητοί μου φίλοι ο κόσμος.. Προσπαθούμε κάθε ώρα και στιγμή. Να ξεφύγουμε, να αποδράσουμε, να αισθανθούμε βρε αδερφέ ανώτεροι. Εγώ έβαλα κάτω την ανία! Εγώ έφτυσα το γκόμενο, εγώ κάνω παιχνίδι! Το ψώνιο και η ανασφάλεια σε όλο τους το μεγαλείο.
Θα μου πεις οξύμωρο το σχήμα.. αλλά μήπως τελικά τα άκρα δεν απέχουν και τόσο όσο φανταζόμαστε;
Ο φίλος έχει δίκιο. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης ενός προβλήματος, οποιουδήποτε προβλήματος, είναι η μόρφωση, η γνώση, η ενημέρωση, η πληρότητα που συνεπάγονται στην ανθρώπινη νόηση είναι μοναδική και αναντικατάστατη.
Ας ενημερωνόμαστε λοιπόν, ας διαβάζουμε, ας ακούμε, ας αφουγκραζόμαστε..
Δεν ζούμε σε εύκολες συνθήκες. Οι καταστάσεις είναι ύπουλες και τα γεγονότα υπόγεια, παντού παρασκήνια. Απόδειξη αυτών είναι η τρομερή απήχηση που έχει οποιοσδήποτε παρουσιάζεται με στοιχεία ειλικρινή, λογικά, δίκαια.
Από παραδείγματα η επικαιρότητα βρίθει.
Δεν είναι τυχαίο ότι το εμπόριο ελπίδας στις μέρες μας ανθεί.
Χρέος μας να επικοινωνούμε, να μεταδίδουμε στον υπόλοιπο κόσμο τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας. Είναι απίστευτο το πόσα κίνητρα δίνονται. Ας το συνειδητοποιήσουμε, ας μην διστάζουμε.
Πρώτα με συνείδηση, επίγνωση και μετά με σεβασμό ας ανοίξουμε και ας ανοιχτούμε.
Χάρηκα που έγινα μέλος σε αυτή τη διαδικτυακή παρέα και ευχαριστώ τα μέλη της για την φιλοξενία.
Chain e-mails
Ξέρω, ξερω, βλαστημάτε και μόνο στο άκουσμα...
Περιμένεις ενα σημαντικό e-mail. Ανοίγεις κάθε 5 λεπτά τον λογαριασμό σου (στο hotmail πάντα για να είσαι in :P) και κοιτάς εναγωνίως τα εισερχόμενα. Και ξάφνου να ένα νέο μήνυμα! Το ανοίγεις όλο χαρά και ανυπομονησία, αλλά αντί γι' αυτό που περίμενες, διαβάζεις ότι μια κοπέλα δέχθηκε πρόταση γάμου και μετά έλαβε ένα μήνυμα που έπρεπε να το στείλει σε 8000 άτομα μέσα σε 10 λεπτά και δεν το έστειλε, ΓΙ' ΑΥΤΟ πέθανε ο φίλος της το απόγευμα κλπ κλπ. Urban Legends (=Αστικοί Θρύλοι) είναι όλα αυτά... Ακουω για mails που σώζουν ανθρώπους στη Μποτσουάνα, για άλλα που πραγματοποιούν ευχές, για άλλα που σε σκοτώνουν... Δεν κατάλαβα δηλαδή... Μήπως υπάρχει και Θεός των chain e-mails;
Σε μια κοινωνία που οδεύει προς διάλυση και αργά ή γρήγορα θα καταρεύσει, η μόνη ελπίδα είναι η νεολαία, που μπορεί να ανατρέψει το κατεστημένο και το Status Quo (Αρχουσα Τάξη Πραγμάτων αγράμματε!!!). Όταν όμως η νεολαία αποτελείται σε μεγάλο μέρος της από ηλιθίους που πιστεύουν Ο,ΤΙ τους πασάρουν γιατί δεν έχουν κριτική ικανότητα, τότε η ελπίδα εξανεμίζεται. Το πολύ πολύ να δημιουργήσουν κανα chain e-mail που αν το προωθήσεις σε 100.000 άτομα σε 60 δευτερόλεπτα θα ανατραπέι το Status Quo...
Και η ικανότητα κριτικής σκέψης δεν καλλιεργείται διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτήν από τους νέους. Όλοι αποχαυνώνονται βλέποντας αηδίες στην τηλεόραση ή με το να ασχολούνται με ανούσια πράγματα, οπως η φράντζα τους. Αυτό βέβαια συμφέρει κάποιους...
Αλλά σε ποιον να μιλήσεις και ποιος θα σ' ακούσει; Ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα, έστω για σας τους λίγους που διαβάζετε σοβαρά αυτές τις γραμμές... Η γνώμη μου είναι, αν θέλετε να ανπτύξετε κριτική σκέψη, διευρύνετε τους ορίζοντές σας με ιδέες και γνώσεις. Διαβάστε εξωσχολικά βιβλία. Το 1984: Ο Μεγάλος Αδερφός του George Orwell που διάβασα πρόσφατα και με συγκίνισε, αλλά και δίδαξε είναι ό,τι πrέπει για αρχή...
Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στο τέλος της ανάρτησης. Πλατειάσαμε λίγο, αλλά δεν πειράζει αφού δεν γράφουμε έκθεση :Ρ... Άλλωστε αυτά που αναφέραμε ήταν σχετικά με τη χαζομάρα των chain e-mails (και όχι μόνο).
Be on guard...
Περιμένεις ενα σημαντικό e-mail. Ανοίγεις κάθε 5 λεπτά τον λογαριασμό σου (στο hotmail πάντα για να είσαι in :P) και κοιτάς εναγωνίως τα εισερχόμενα. Και ξάφνου να ένα νέο μήνυμα! Το ανοίγεις όλο χαρά και ανυπομονησία, αλλά αντί γι' αυτό που περίμενες, διαβάζεις ότι μια κοπέλα δέχθηκε πρόταση γάμου και μετά έλαβε ένα μήνυμα που έπρεπε να το στείλει σε 8000 άτομα μέσα σε 10 λεπτά και δεν το έστειλε, ΓΙ' ΑΥΤΟ πέθανε ο φίλος της το απόγευμα κλπ κλπ. Urban Legends (=Αστικοί Θρύλοι) είναι όλα αυτά... Ακουω για mails που σώζουν ανθρώπους στη Μποτσουάνα, για άλλα που πραγματοποιούν ευχές, για άλλα που σε σκοτώνουν... Δεν κατάλαβα δηλαδή... Μήπως υπάρχει και Θεός των chain e-mails;
Σε μια κοινωνία που οδεύει προς διάλυση και αργά ή γρήγορα θα καταρεύσει, η μόνη ελπίδα είναι η νεολαία, που μπορεί να ανατρέψει το κατεστημένο και το Status Quo (Αρχουσα Τάξη Πραγμάτων αγράμματε!!!). Όταν όμως η νεολαία αποτελείται σε μεγάλο μέρος της από ηλιθίους που πιστεύουν Ο,ΤΙ τους πασάρουν γιατί δεν έχουν κριτική ικανότητα, τότε η ελπίδα εξανεμίζεται. Το πολύ πολύ να δημιουργήσουν κανα chain e-mail που αν το προωθήσεις σε 100.000 άτομα σε 60 δευτερόλεπτα θα ανατραπέι το Status Quo...
Και η ικανότητα κριτικής σκέψης δεν καλλιεργείται διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτήν από τους νέους. Όλοι αποχαυνώνονται βλέποντας αηδίες στην τηλεόραση ή με το να ασχολούνται με ανούσια πράγματα, οπως η φράντζα τους. Αυτό βέβαια συμφέρει κάποιους...
Αλλά σε ποιον να μιλήσεις και ποιος θα σ' ακούσει; Ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα, έστω για σας τους λίγους που διαβάζετε σοβαρά αυτές τις γραμμές... Η γνώμη μου είναι, αν θέλετε να ανπτύξετε κριτική σκέψη, διευρύνετε τους ορίζοντές σας με ιδέες και γνώσεις. Διαβάστε εξωσχολικά βιβλία. Το 1984: Ο Μεγάλος Αδερφός του George Orwell που διάβασα πρόσφατα και με συγκίνισε, αλλά και δίδαξε είναι ό,τι πrέπει για αρχή...
Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στο τέλος της ανάρτησης. Πλατειάσαμε λίγο, αλλά δεν πειράζει αφού δεν γράφουμε έκθεση :Ρ... Άλλωστε αυτά που αναφέραμε ήταν σχετικά με τη χαζομάρα των chain e-mails (και όχι μόνο).
Be on guard...
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008
Shopping Therapy: Ο τρόμος κάθε χαμηλόμισθου καταναλωτή
Βγαίνεις έξω μια ωραία πρωία και κατευθύνεσαι προς το Μαρούσι (το ότι είναι Σάββατο και έχεις φροντιστήριο προσθέτουν κάτι τις στην όλη ατμόσφαιρα. Παρεπιπτόντως βρέχει και δεν είσαι και στις καλύτερές σου...), έχοντας μαζί σου ένα πενηντάευρω για να ψωνίσεις ένα καλώδιο για το καινούριο τροφοδοτικό σου που το πήρες 24-pin αντι για 20 :P (το συγκεκριμένο χαρτονόμισμα το πήρες γιατί για χαρη του άρθρου δεν έχεις ψιλά). Πηγαίνεις σαράντα λεπτά πριν το μάθημά σου και κατεβαίνεις Νερατζιώτισσα (μια στάση πριν απο το Μαρούσι για όσους δεν ξέρουν.) Μπαίνεις στο κολλοσιαίο Mall (λέμε τωρα...) και κατευθύνεσαι αμέσως προς τα Fnac, οπου συνειδητοποιείς, ότι για hardware καλύτερα Γερμανό, παρά Γάλλο (για όποιον δεν το έπιασε, τα Fnac είναι γαλλική αλυσίδα). Παρόλα αυτά, γυρνάς ολάκερο το Mall και δε βρίσκεις τίποτα, εκτός από τον εαυτό σου, με ένα μεγάλης αξίας χαρτονόμισμα στον παράδεισο του Shopping. Βρίσκεσαι λοιπόν σε ηθικό δήλειμμα. Κι ενώ παλέυεις να συνετίσεις τον εαυτόν σου, να σου Τσουπ! πετάγεται μια προσφορα -30% στα αγαπημένα σου games ή βλέπεις κάτι που είχες αποφασίσει να αποκτήσεις ή βρίσκεις κανένα καινούριο πακέτο της Activision που σε πορώνει και καταλήγεις στο ταμείο νιώθωντας ότι κάποιος σου έχει.. θοπεύσει τα οπίστια (=πιάσει τον κώλο). Και βγαίνεις μες στην τρελή χαρά στην αποβάθρα προς Κηφισιά. Το φροντιστήριο βρίσκεται ένα σταθμό μακριά και έχεις είκοσι λεπτά μέχρι το μάθημα! Επιτέλους μια φορά θα πας στην ώρα σου... Και περιμένεις όλο χαρά... και περιμένεις... και μετά από δεκαοκτώ λεπτά ερχεται το τραίνο :P.
Βασισμένο σε πραγματική ιστόρία
Βασισμένο σε πραγματική ιστόρία
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008
Γραικυλικό (greeklish)
Το greeklish δεν είναι κάτι που ξεκίνησε τώρα, απλά και μόνο επειδή τώρα το ανακάλυψαν κάποιοι... Το greeklish υπήρχε "εξαπανεκαθεν" (:Ρ), δεν ήταν μόδα, δεν ήταν τόσο επικίνδυνο όσο σήμερα, γιατί πολύ απλά δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθικε για "αγνούς σκοπούς", να καλύψει δηλαδή ενα μεγάλο κενό, αυτό της μη ύπαρξης ελληνικού αλφαβήτου στις παλαιότερες εκδόσεις πολλών προγραμμάτων και λειτουργικών, καθώς και πολλών video παιγνίων (όπως τα λέει η κυβέρνηση) στα οποία ο χρήστης αναγκαζόταν να γράψει με λατινικούς χαρακτήρες αν ήθελε να συνεννοηθεί στα ελληνικά με άλλους χρήστες (βλ. Lineage II). Μέχρι εκεί τα πράγματα έβαιναν καλώς... Έλα όμως που η συνήθεια δύσκολα αποβάλλεται και εύκολα γίνεται μόδα (εγώ, χρήστης του greeklish επι χρόνια για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, δυσκολεύομαι σήμερα να γράψω στα ελληνικά στο πληκτρολόγιο και ενώ αλλοτε ήμουν άριστος ορθογράφος έχω αρχίσει να κάνω λάθη). Και για να φτάσω στο προκείμενο, ενώ σ' ολο το διαδύκτυο και σχεδόν σε όλα τα προγράμματα υποστηρίζονται ελληνικές γραμματοσειρές, όλος ο κόσμος γράφει σε greeklish για συντομία ή μαγκιά ή κι εγώ δεν ξέρω τι... Και καλά όταν γράφεις IM τα βλέπεις εσύ κι ο παραλήπτης. Όταν όμως γράφεις κάτι που το βλέπουν και το διαβάζουν πολλοί πρέπει να είσαι λίγο πιο υπεύθυνος. Άσε που έχει αρχίσει καθε καρυδιάς καρύδι να γράφει πέρα από τους κανόνες τις ελληνικής προσθέτοντας εκατό ZzZZzZZzzz πίσω από κάθε λέξη... Το χειρότερο όμως δεν το ανέφερα ακόμα... Πρόσφατα είδα σημειώσεις σε μπλοκάκι γραμμένες σε greeklish! Και δέκα χρόνια πριν φωνάζαμε ότι δε θα περάσει η λατινοποίηση του ελληνικού αλφαβήτου! LOL
Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008
Καλώς Ορίσατε
Γειά σας και ευχαριστούμε που μας επιλέξατε (ή σας αναγκασαμε να μπείτε ή πεσατε τυχαία επάνω μας ψάχνοντας στο Internet :P)
Όπως, πιστεύω, θα έχετε καταλάβει, αν έχετε διαβάσει το προφίλ μου ή το about του ιστολογίου, ότι πρόκειται για ενα "χαβαλετζιδικο" blog, το οποίο δε σκοπεύει σε ενημέρωση κανενός είδους και του οποίου μόνος λόγος ύπαρξης είναι ο σχολιασμός της επικαιρότητας μέσα απο το δικό μας πρίσμα... Αν ο οποιοσδήποτε αναγνώστης και για οποιουσδήποτε λόγους νιώσει προσβεβλημένος απο κάποια δημοσίευση, τότε ας μας το αναφέρει και ας σταματήσει αμέσως την ανάγνωση του ιστολογίου. Η ελευθεροτυπία πρέπει να υπάρχει, η αθυροστομία ομως όχι γι' αυτο θα παρακαλούσα να αποφύγετε απρεπείς σχολιασμους όπως θα προσπαθήσουμε και εμείς να αποφεύγουμε προσβλητικές δημοσιεύσεις... Αυτάαα...
Όπως, πιστεύω, θα έχετε καταλάβει, αν έχετε διαβάσει το προφίλ μου ή το about του ιστολογίου, ότι πρόκειται για ενα "χαβαλετζιδικο" blog, το οποίο δε σκοπεύει σε ενημέρωση κανενός είδους και του οποίου μόνος λόγος ύπαρξης είναι ο σχολιασμός της επικαιρότητας μέσα απο το δικό μας πρίσμα... Αν ο οποιοσδήποτε αναγνώστης και για οποιουσδήποτε λόγους νιώσει προσβεβλημένος απο κάποια δημοσίευση, τότε ας μας το αναφέρει και ας σταματήσει αμέσως την ανάγνωση του ιστολογίου. Η ελευθεροτυπία πρέπει να υπάρχει, η αθυροστομία ομως όχι γι' αυτο θα παρακαλούσα να αποφύγετε απρεπείς σχολιασμους όπως θα προσπαθήσουμε και εμείς να αποφεύγουμε προσβλητικές δημοσιεύσεις... Αυτάαα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)